Boeddhabeelden en nonnen, Manadalay

Het door Tripadvisor aanbevolen restaurant in Mandalay, heeft waarschijnlijk iets niet goed gedaan met zijn curry porc, want Robin en ik hebben iets te vaak gebruik gemaakt van het toilet. Vooral Robin moest het ontgelden en is daarom maar "thuis" gebleven.

Na het boeken van de boot naar Bagan, aanstaande vrijdag en het betalen van de hotelovernachtingen, gingen we met z'n drieën op stap naar een bedrijfje dat bladgoud maakt. Jonge mannen hameren 2 gram goud tot 720 velletjes van twee bij twee centimeter, later zouden we zien waarom.

Door het intensieve reisprogramma, vonden we dat we wel een middag rust verdiend hadden en gingen daarom pas weer om half vier met een taxi naar de Mahamuni tempel. Deze druk bezochte tempel blijkt dus een Boeddha te hebben die volgeplakt wordt met stukjes bladgoud en is inmiddels zijn oorspronkelijke vorm kwijt.

Achter het tempelcomplex ligt een stoffige, bijna witte straat, waar alleen maar wit marmeren boeddhabeelden, in alle maten, worden gemaakt. Een zeer arbeidsintensief karwei, waarbij de mannen slijpen en de vrouwen polijsten.

Het werd langzaam drukker door de avondspits en het lukte ons met moeite om een taxi te bemachtigen voor de terugreis.

Wat me vandaag opgevallen is: we zagen vandaag wel heel veel lichtroze nonnen met bedelnap en dat deze aan het eind van de dag allemaal in een bestelbus gepropt worden voor de terugreis. Als een bestelbus binnen al helemaal vol zit, mensen op dak heeft zitten en er vijf monniken op de achterklep staan, er toch nog naast ons gestopt wordt met de vraag of we ook mee willen rijden (geen idee waar). En als laatste, als je in een birmees restaurant cashewnoten besteld, je ook alleen maar een bord cashewnoten krijgt.