"hangdag", naar Yangoon

Het is vandaag een "hang"-dag geworden. Vandaag vliegen we naar Yangoon (of Rangoon), helaas pas om 16.40 uur. Dus na het ontbijt op ons dooie gemak alles ingepakt, een taxi besteld en toen voor de derde keer gaan eten bij "the pancake kingdom", dit keer niet voor een pancake, maar voor een gewone kaas-tosti. 
Om half twee stond de taxi voor de deur, het bekende witte model, alleen dit keer met oranje douche kleedjes op de stoelen, zilveren tissue-houder en toilet verfrisser op het dashboard. De afstand wordt met een gemiddelde van veertig kilometer per uur afgelegd en bijna iedere honderd meter wordt minstens twee keer getoeterd (er zijn teveel redenen om op te noemen om te toeteren, inhalen, willen inhalen, klaar zijn met inhalen, links of rechts afslaan, niet afslaan, hond op de weg, geen hond op de weg, enz, enz.).
Het vliegveld van Heho is een belevenis op zich. Een gedateerd gebouw dient als vertrekhal, bij een houten balie staat een oude grote weegschaal, deze woog al onze bagage in een keer. Achter de balie komen vier boardingpasses en bagage labels te voorschijn en we zijn ingechecked. Bagage blijft gewoon voor de balie staan en wij krijgen alle vier een paarse sticker opgeplakt. Vervolgens naar immigration, geen idee waarom, want we blijven immers nog steeds in Myanmar. We blijven nog een beetje buiten hangen. Tot onze paarse stickers gespot worden en we gesommeerd worden naar de Security te gaan. Alle drinkflesjes gaan door de scanner en uiteindelijk moet Robin alleen een aansteker inleveren, dat er nog vier in zijn rugzak zitten wordt niet gezien. (Later gaat Robin roken en mag hij de rokende Security van een vuurtje voorzien, want de aan een touwtje hangende exemplaar in het 'rookhol' doet het niet).
We moeten wachten in een oude hal waar van alles gebeurd. Opeens loopt iemand met een megafoon en houdt een boord omhoog waarop staat dat een vlucht gaat boarden. De westzijde van het gebouw is voorzien van een groot aantal ramen met daartussen vier dubbele deuren, genummerd van G1 tot en met G4, dit blijken de gates te zijn. Dan verschijnt er ineens iemand ten tonele die een A4tje omhoog houdt, waarop de vertraging van een vlucht te zien is. Uiteindelijk verschijnt er dan een dame bij gate 2 en die geeft aan dat we kunnen boarden. We lopen naar buiten en via de vliegtuigtrap komen we aan boord. Een klein propeller vliegtuig, dat ons in een uur van het platteland naar de megapool Yangoon zal brengen.
Bij aankomst worden we net buiten de aankomsthal verwelkomt door een grote groep taxi-chauffeurs, die daar klanten proberen te scoren. Het donkere Yangoon is overweldigend, grote gebouwen, moderne reclame uitingen en heel veel (auto)-verkeer. De lange "hang dag" besluiten we met een heerlijke Fish and Chips.