Weer thuis

De laatste dag, de terugvlucht naar Nederland. De shuttle bus bracht ons van het hotel naar de luchthaven van Bangkok. 

Drie weken verre oosten zijn voorbij gevlogen, mooi, bijzonder en confronterend. Bangkok veel groter dan ik verwacht had, mooie tempels en boeddhabeelden, de verrassende fietstocht met Co van Kessel door China Town en het gebied buiten de stad. 

Daarna de confrontatie met Myanmar, de armoede, de drukte, de scooters en het lawaai van Mandalay. Waar we ook heerlijk, in stilte, Mandalay-hill afwandelden en veel pagodes, monniken en boeddhabeelden zagen. Zonsondergang bij U-Bein bridge, de boottocht naar pagodes en tempels van Mingun, hier zagen we de eerste ossenkarren.

Met een riviercruise bereikten we Bagan, onderweg zagen we een mooi groen landschap, waar mensen wonen en werken en ook weer met regelmaat pagodes. Bagan was speciaal, een groot groen gebied, rode aarde en overal pagodes, in allerlei vormen en staat van verval. "Restauraties" vol in gang om de komende toeristen een zo'n mooi mogelijk plaatje te geven. Fietsen bleek hier toch wel pittig, dus op de dag dat we de zonsopkomst wilden bekijken onszelf vervoerd op e-scooters, een verademing. De zonsopkomst was prachtig, de vele ballonnen die omhoog gingen gaven een mooi plaatje. 

Een luxe privé bus bracht ons in 7 uur naar onze volgende bestemming: Inle lake. Hier hebben we leuke fiets- en boottochtjes gemaakt, de beroemde vissers gezien, sigarenfabriekje, weverij en zilversmid bezocht. Het bezoek aan de Indein tempel en de Pindaya caves waren zeker hoogtepunten. Speciale dank aan de farmacie die mij zonder problemen antibiotica verstrekte, om zo van een week lang diarree af te komen.

Heho airport was een belevenis: oud, vervallen, gedateerd, geen noemenswaardige veiligheidsmaatregelen en een sticker op je kleding als een soort boardingpass. Myanmar National Airlines bracht ons naar Yangon, een grote moderne stad. Misschien zijn de contrasten tussen rijk en arm hier wel het grootst.  De grootste en imposantste boeddhistische tempels en beelden zijn hier te vinden (Shwedagon pagode en de liggende en zittende boeddha). Een onvergetelijke indruk maakte zeker de ciculair train, een soort levensader waarnaast men leeft en werkt, waarmee men naar werk en school komt, tegelijkertijd dienst doet als vrachtwagen om alle spullen van het platteland naar de stad te krijgen. Het nationaal museum was een leuke afsluiter, een groot aantal dingen die we de afgelopen weken gezien hadden kwamen hier weer eens langs.


De mensen zijn vriendelijk, behulpzaam en eerlijk. Wisselgeld klopt altijd, een afspraak over taxi-ritprijs is altijd zonder discussie. De longyi (een soort gender neutrale, lange rok) als kledingstuk is aan het verdwijnen, zeker in Yangon, onbegrijpelijk het geeft zoveel voordelen; geld, telefoon of paraplu je kan het allemaal opbergen. Wordt het te warm, maak je hem los en wapper je de kokervormige stof een keertje. Ga op je hurken zitten en je kan zonder moeite je blaas legen. 


We hebben heerlijk gegeten,  de langdurige diarree weerhield ons er echter van om ons eten langs straat te nuttigen. We hebben wel van alles geprobeerd, maar wat ik niet verwachtte is dat ik de noedels ineens helemaal gehad had en enorm kon genieten van hamburger en pizza.


Myanmar is een land met een enorme hoeveelheid straathonden, die geen van alle vals lijken te zijn. Het is een land van enorme armoede, bedelen en kinderarbeid lijken volop aanwezig (4-jarig gidsje in een tempel). Het meest dramatische vind ik denk ik toch wel de enorme vervuiling, echt overal ligt vuil.


Het was een mooie reis, we hebben heel veel gezien en volop genoten. De reisleiding, Sanne en Robin, hebben ons de mogelijkheden van internet laten zien en hebben een ontzettend leuk product neergezet, waar we nog lang van zullen nagenieten.