De eerste kennismaking met Japan(ners)
Door: Karin en Herman
Blijf op de hoogte en volg Herman
23 September 2018 | Japan, Tokio
De eerste dag hebben we wel een beetje mazzel gehad, het vliegtuig was zo goed als leeg. Voor ons werd de ontzettend lange vlucht zo wat aangenamer, we konden languit over drie stoelen proberen toch wat te slapen.
Na 11 uur vliegen landen we eindelijk, op een erg efficiënt ingerichte luchthaven, dit zorgde ervoor dat we vlot langs immigration kwamen, snel onze bagage hadden, de douane passeerden en in no time onze railpass hadden.
Met de Haruka trein vertrokken we van het luchthaven-eiland op weg naar station Shin-Osaka, voor de overstap op de hoge snelheidstrein (de Shinkansen) naar Tokio. Onderweg was volop de schade, veroorzaakt door typhoon Jebi, te zien. Bij de luchthaven was de autobrug kapot en er waren veel huizen met blauwe zeilen, inplaats van dakpannen, op de daken.
Overal zijn uniform-mensen, grote petten en witte handschoenen, bezig te regelen dat je je weg maar vindt, niet naast de rij staat en al het andere wat maar fout zou kunnen gaan in goede banen te leiden. De conducteur neemt met twee handen je treinpas aan en bekijkt dit met veel respect en geeft het met een zeer beleefd gebaar weer terug. Bij het verlaten van de treinwagon draait hij/zij zich om en buigt, voordat de weg vervolgt wordt.
In de vier uur dat we in de Shinkansen zitten, verandert het landschap steeds en is er van alles te zien, drukke grote en volgebouwde steden, er is heel veel laagbouw, maar er zijn ook enorme wolkenkrabbers, platteland met rijstvelden en bergen. Zelfs een blik op Mount Fuji, in de wolken, wordt ons gegund.
Na vier uur bereikten we het enorme Tokio station, een wirwar van trappen, gangen, winkeltjes en Japanners, waar we alleen met behulp van uniform-mannen de uitgang konden vinden. Buiten is het een behagelijke 27 graden en de rugzakken beginnen al snel ongemakkelijk zwaar te worden. Gelukkig ligt het hotel niet te ver weg.
Een wat, door de taalbarrière, moeizame incheck-procedure gaf ons tenslotte toch een sleutel tot de kleinste hotelkamer ooit. Op 10 vierkante meter kunnen ze in Japan meer wegproppen dan nodig is (2 kamerjassen, 4 paar sloffen (per persoon aparte slofjes voor badkamer en hotelkamer), scheermes, tandenborstels, wattenstaafjes, etc.), toch een hele prestatie. Moe van het reizen en de indrukken liggen we op bed.
Zo alleen nog op zoek naar iets te eten en ik weet zeker, dat gaat hier wel lukken.
Na 11 uur vliegen landen we eindelijk, op een erg efficiënt ingerichte luchthaven, dit zorgde ervoor dat we vlot langs immigration kwamen, snel onze bagage hadden, de douane passeerden en in no time onze railpass hadden.
Met de Haruka trein vertrokken we van het luchthaven-eiland op weg naar station Shin-Osaka, voor de overstap op de hoge snelheidstrein (de Shinkansen) naar Tokio. Onderweg was volop de schade, veroorzaakt door typhoon Jebi, te zien. Bij de luchthaven was de autobrug kapot en er waren veel huizen met blauwe zeilen, inplaats van dakpannen, op de daken.
Overal zijn uniform-mensen, grote petten en witte handschoenen, bezig te regelen dat je je weg maar vindt, niet naast de rij staat en al het andere wat maar fout zou kunnen gaan in goede banen te leiden. De conducteur neemt met twee handen je treinpas aan en bekijkt dit met veel respect en geeft het met een zeer beleefd gebaar weer terug. Bij het verlaten van de treinwagon draait hij/zij zich om en buigt, voordat de weg vervolgt wordt.
In de vier uur dat we in de Shinkansen zitten, verandert het landschap steeds en is er van alles te zien, drukke grote en volgebouwde steden, er is heel veel laagbouw, maar er zijn ook enorme wolkenkrabbers, platteland met rijstvelden en bergen. Zelfs een blik op Mount Fuji, in de wolken, wordt ons gegund.
Na vier uur bereikten we het enorme Tokio station, een wirwar van trappen, gangen, winkeltjes en Japanners, waar we alleen met behulp van uniform-mannen de uitgang konden vinden. Buiten is het een behagelijke 27 graden en de rugzakken beginnen al snel ongemakkelijk zwaar te worden. Gelukkig ligt het hotel niet te ver weg.
Een wat, door de taalbarrière, moeizame incheck-procedure gaf ons tenslotte toch een sleutel tot de kleinste hotelkamer ooit. Op 10 vierkante meter kunnen ze in Japan meer wegproppen dan nodig is (2 kamerjassen, 4 paar sloffen (per persoon aparte slofjes voor badkamer en hotelkamer), scheermes, tandenborstels, wattenstaafjes, etc.), toch een hele prestatie. Moe van het reizen en de indrukken liggen we op bed.
Zo alleen nog op zoek naar iets te eten en ik weet zeker, dat gaat hier wel lukken.
-
23 September 2018 - 06:47
Nicoline:
Heel leuk weer om met een eerste Zondagochtend bakkie jullie verslag te lezen.
Dat lege vliegtuig hadden jullie natuurlijk verdiend na die stress van wel of niet doorgaan van jullie reis.
Enjoy! Xx
-
23 September 2018 - 08:00
Robin & Sanne:
Fijn dat de reis zo voorspoedig is verlopen! Ondanks alle spanning vooraf of het wel door zou gaan. We kunnen niet wachten op alle verhalen en foto's. Geniet van de eerste echte Japanse sushi vanavond! P.s.: na Tokio worden de hotelkamers groter. -
25 September 2018 - 05:36
Constance:
Yeah. ze zijn er ! wat geweldig al. Ik kijk uit naar de volgende verhalen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
