Hiroshima

Vandaag een dag waar ik me op verheugd had, een bezoek aan Hiroshima. Een twee uur durende reis met de Shinkansen bracht ons naar het station van  Hiroshima en vanaf daar startten we onze wandeling naar het Hiroshima castle, een mooi in een park gelegen (herbouwd) kasteel.
Hierna bereikten we de "atomic bomb dome", restant van een regeringsgebouw dat is blijven staan na de bom van 6 augustus 1945, 8.15 uur a.m. en nu het symbool is van de verwoesting door- en de waanzin van nucleaire wapens.
Aan de andere kant van de rivier ligt het "Hiroshima Peace Memorial Park", hier is ook het kinder-monument; een grote sculptuur met rondom enkele vitrine-kasten, waarin heel veel (van kleurig gevouwen papier) kraanvogels hangen. Wat heel bijzonder was, was het respect waarmee jonge mensen hiernaartoe kwamen. Schoolklas keurig in het gelid en een minuut stilte hielden bij dit monument, of de grote groep scholieren die een groot aantal gevouwen kraanvogels kwamen brengen.
Verderop is "Hiroshima Peace Memorial Museum", hier wordt op zeer indrukwekkende wijze het vallen van de bom en de gevolgen ervan weergegeven, oudere gedreven vrijwilligers staan klaar om alles uit te leggen.

Uiteindelijk verlieten we het park en namen een boot die ons in drie kwartier naar het eiland Miyajima bracht. Dit eiland is in het bezit van een zeer grote poort, de O-torii Gate, deze bijna 17 meter hoge en 24 meter brede rode houten poort staat bij vloed in het water en de weg er naartoe wordt vooral gevuld met souvenirwinkels en restaurants.

Een veerboot bracht ons naar een boemeltje dat ons weer naar Hiroshima-Station bracht. Daar vandaan vlogen we met driehonderd kilometer per uur met de Shinkansen door donker Japan terug naar Osaka.

Bijzonder blijft toch wel het treinreizen in Japan, enkele observaties:
- iedere reiziger neemt zijn eigen vuil mee.
- de schoonmaakploeg staat naast de wagon uitgang en bedankt iedere reiziger met een buiging.
- tijdens de schoonmaak worden de stoelen in de rijrichting gedraaid.
- telefoneren is not done,  daar zijn speciale plekken voor.
-de conducteur vraagt je eindbestemming en noteert deze, zal dus nooit een tweede keer om je kaartje vragen. Hij draait zich om bij het verlaten van de wagon en buigt. Bij lange ritten loopt de conducteur steeds door de trein en controleert dan toiletten en vuilnisbakken.
-zet een Japanner in de trein even op een stoel en hij gaat in "stand by", oogjes toe en slapen.
-ieder mededeling wordt vooraf gegaan door een melodietje en deze is per soort trein weer anders.
-een beetje medewerker draagt witte handschoenen.
-tijdens een treinrit zie je een machinist en de conducteur steeds van alles aanwijzen en benoemen (signalen, spoorweg overgangen en meterstanden op instrumentenpaneel)
-zo wijst de machinist ook steeds de tijden aan op een vel en rijdt de trein tot op bijna de seconde op tijd mbv een zakhorloge dat in het bedieningspaneel is opgehangen.