Blootsvoets, Myanmar

Dag twee in Mandalay, Myanmar, vandaag stond de noord-oost kant van Mandalay op het programma.

Een taxi bracht ons boven op Mandalay-hill, in deze hitte leek het ons verstandiger om de pelgrimsroute in een andere volgorde te doen, van boven naar beneden dus. Vanaf de parkeerplaats zouden we met een overvolle lift het laatste stuk overbruggen, ware het niet dat we net voor het einde, van de rit omhoog, onze tweede stroomstoring in Mandalay meemaakten. Gelukkig hadden we een, oude, ervaren liftboy en deze ontsloot de deuren, toen kon zonlicht en frisse lucht naar binnen stromen. Met een mix van mensen werd het ook nog een soort van gezellig (er werden groeps-selfies gemaakt). Na een paar minuten gingen de lampjes en airco weer aan en hoefden we niet de oude gammele houten (reddings-) draaitrap te gebruiken en werden we toch nog boven afgezet.

De gehele wandeling werd over gewijde grond gemaakt, dus moesten we voor het betreden van de lift al, onze schoenen en sokken opbergen. Boven op Mandalay-hill staat een mooie grote tempel, waar de monniken net hun maaltijd kregen. Monniken hebben zo'n tweehonderd leefregels, één ervan is dat ze geen eten mogen bereiden en leven dus van giften. (De monniken hebben hier een hele hoge status, gaan voor in liften, bij douane, krijgen de ruimte op bankjes.) Indrukwekkend om te zien dat zo'n groot groep monniken, zittend aan lage tafels, bediend worden door een groep hardwerkende burgers.

Nadat we van het uitzicht genoten hadden, begonnen we, blootsvoets, aan onze afdaling. De stilte, de omgeving en de vriendelijke mensen, maakten het tot een bijzondere wandeling. Was het begin nog mooi en schoon, naarmate we dichterbij het dal kwamen, werden de tempels minder mooi en de grond viezer. Ook de vele door zwerfhonden- en katten achtergelaten boodschappen, maakte het een spannende aangelegenheid. Zeker toen mijn voet weggleed over een geel plasje (?). Onderaan de berg mochten we eindelijk ons schoeisel weer aan.

Onze volgende belevenis speelde zich af in een overdekte markt waar een toilet zou zijn. Allereerst weer de schoenen uit om na een aantal marktkramen het bordje 'toilet' te zien. Een groezelig gangetje met een aantal deuren....en daar waren ook de toiletten: hurktoiletten! Voor de jongens iets minder lastig, maar het was wel ranzig dat we dit blootsvoets moesten doen.


........nu ff eten, straks wordt het verhaaltje afgemaakt.........

We vervolgden onze weg en bezochten nog de Kuthodaw Pagode (met het grootste boek) en het mooie teakhouten Shwenadaw klooster. In de Kuthodaw Pagode kregen Sanne en Karin nog Thanaka op hun wangen gesmeerd, dit is een lichtgele stof die vooral vrouwen en kinderen in Myanmar op hun gezicht smeren als bescherming tegen de zon en als cosmetica.
Lopend door een wat minder gegoede wijk bereikten we de poorten van het koninklijk paleis. We waren nu zo (tempel-) moe, dat we hiervan de schoonheid (bijna) niet meer zagen.
Voor de terugweg werden, door Sanne, keiharde onderhandelingen gevoerd met een taxi-eigenaar, wiens tanden versleten en verdwenen waren van het vele beetle noten kauwen.

Na goed en uitgebreid douchen en vooral voeten wassen, hebben we heerlijk gegeten bij een lokaal bbq-restaurant. (Een soort Birmees "all you can eat").

Wat is me bijgebleven vandaag: dat wij en vooral (blonde) Sanne de lokale attractie zijn en met regelmaat gevraagd worden voor een foto. Dat de Birmees het leuk vindt, als je het vraagt, om gefotografeerd te worden. De meeste mannen in een jurk (longyi's) lopen. Dat je op blote voeten de wereld toch heel anders ervaart, zeker als er ook honden loslopen.