De Alpenroute

De tyfoon Trami heeft ons weinig last bezorgd, ik werd 's nachts een keer wakker van de enorme neerslag. De rest van het land had er meer last van, aardig wat mensen geëvacueerd en minstens  één dode.

Op het programma stond "de Alpenroute" maar het was niet echt duidelijk welke treinen wel en welke niet reden. Dus om half zeven al naar het station, voor informatie, en het lokale treintje dat wij nodig hadden, reed gelukkig.
Een uur met de trein, rugzakken inleveren (werden vooruitgestuurd) en daarna een busrit van drie kwartier. Om 10 uur konden we, vanaf de oostkant, aan onze tocht beginnen.
Het eerste deel bestond uit een rit door de berg, met een trolleybus, naar het stuwmeer. 220 traptreden brachten ons naar het uitzichtpunt. Het was erg mooi want de bossen begonnen al aardig hun herfstkleuren te krijgen. Na een wandeling over de stuwdam mochten we, door de berg, met een tandradbaan omhoog, vervolgens met een kabelbaan verder, om daarna weer over te stappen op een trolleybus en  zo het hoogstepunt bereiken, 2450 meter. Inmiddels waren we van het heerlijk warme dal in de ijskoude wind en wolken gekomen.
Na heel even wat rondgelopen te hebben besloten we snel in de bus te stappen en naar de volgende stop te gaan. Hier was een wandeling uitgezet over een bijzondere veenvlakte, vol met laaggroeiende bamboe en andere planten (in herfstkleuren) . Vooral de laaghangende bewolking maakte het tot een spectaculaire ervaring. Een lange busrit en nog een afdaling met een tandradbaan, bracht ons aan de westelijke kant van "de Japanse Alpen". Een uur lang werden we daarna nog door elkaar geschud in een oud boemeltje, om uiteindelijk bij het eindstation weer herenigd te worden met onze rugzakken.
We stapten over op de Shinkansen en deze bracht ons uiterst comfortabel naar de eindbestemming van vandaag, het aan de westkust gelegen Kanazawa.
Deze hele mooie dag sloten we af met een heerlijke sushi maaltijd van de lopende band, sushi zal hierna (thuis) waarschijnlijk nooit meer zo lekker smaken.

Wat ons vandaag opnieuw opviel was de fantastische conditie van de 80+ Japanners. Met gemak beklommen ook zij de 220 traptreden en haalden ons ook nog in.
Eén hele oude baas moest eerst een kontje krijgen om hem te helpen de hoge instap van de trolleybus te nemen, maar ook hem zagen we later helemaal boven aan de trap arriveren.