Tokio, Imperial palace en Sensoji tempel

Er was ons, vanaf elf uur droog weer beloofd, helaas zaten de weersvoorspellingen er een béétje naast. We moesten bijna de gehele dag met een capuchon op lopen.

We begonnen vandaag met een wandeling door de mooie en indrukwekkende tuinen van het Imperial Paleis, een groot gebied met bijna volledige stilte. Je merkt niet meer dat je in een stad met 33 miljoen inwoners bent. De muren, de perkjes en de bomen alles is keurig onderhouden en/of gerestaureerd en nergens is vuil te bekennen. Na enig zoeken vonden we ook nog de Nijubashi brug, met er achter het keizerlijk paleis.

Met de trein zijn we toen van Tokio station naar Ueno station gegaan, om daar vandaan, al wandelend, de Sensoji tempel te bezoeken. Onderweg nog door de "Kappabashi Dogugai dori" gestruind. Deze straat is vol met winkels voor keuken en restaurant benodigdheden, messen, stokjes, uithangborden, stoeljes, je kan het bijna niet bedenken of het wordt daar verkocht. Waarschijnlijk zagen we er niet uit als locals, want onderweg hebben we nog een TV interview gegeven, waar kom je vandaan en waarom bezoek je Kappabashi Dogugai dori, een erg grappige ervaring.

De Sensoji tempel is de oudste van Tokio (gebouwd in 628) weer eens een heel mooi houten gebouw,  waarbij vooral de enorme papieren lantaarn bij de ingang opvalt. De weg naar de tempel is een lange straat met, in traditionele gebouwtjes, allerlei souvenirwinkels. Maar er worden hier ook kimono's verhuurd, zodat het niet zo moeilijk is om leuke, kleurrijke foto's te maken.

Wat is er zo bijzonder aan Japan? 33 miljoen bewoners van Tokio en bijna nergens een prullenbak te vinden en maar ook geen vuil op straat. Zulke beschaafde mensen, maar tijdens de spits zijn er toch speciale "roze", vrouwen-wagons? Heel veel soorten hele kleine (Mr. Bean) autootjes.

(Foto's lukt nog steeds niet)